Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3571/17
NSA rozpatrywał sprawę dotyczącą kwalifikacji kosztów wynagrodzeń i premii wypłacanych pracownikom wykonującym montaże składników majątku, które następnie zostaną wpisane jako środki trwałe spółki. Zdaniem spółki koszty te nie wypływają na wartość początkową montowanego środka trwałego, a powinny być uznane za bieżące koszty uzyskania przychodów oraz ujęte w dacie ich wypłaty lub postawienia do dyspozycji pracowników. Ze spółką nie zgodził się początkowo organ interpretacyjny, a następnie WSA w Warszawie. Swój finał sprawa znalazła zatem przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, który w pełni podzielił stanowisko spółki (skarżącej). Jego zdaniem:
,,(…) koszty pracownicze wypłacane w ramach stosunku pracy stanowią koszty ogólne, które skarżąca musi ponieść niezależnie od tego czy zaimplementuje system ochrony (w tym dokona zakupu jego komponentów), czy też zaniecha tych czynności.’’
Spółka wypłaciła wynagrodzenia pracownicze (poniosła koszty) z uwagi na powstały po jej stronie obowiązek świadczenia w zamian za wykonaną przez monterów pracę – wskazać tu należy, że chodzi o ujęcie globalne, tj. pracownicy wykonywali swoje obowiązki na podstawie stosunku pracy. Spółka nie wypłaciła w żadnej części wynagrodzenia jako pochodnej pozyskania w ramach zakupu środków trwałych.
Co kluczowe dla sprawy, w świetle ustawy o CIT ustalenie wartości początkowej środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie odbywa się na podstawie definicji kosztu wytworzenia. Z kolei w definicji ceny nabycia nie znajduje się wymienionych kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, które powiększałyby wartość początkową środka trwałego.
Tym samym ,,(…) nie ma obowiązku szacunkowego wydzielania z należnego pracownikom wynagrodzenia, premii i trzynastej pensji kwoty, która mogłaby zostać uznana za wartość odpowiadającą faktycznemu zaangażowaniu pracownika w montaż nabytego środka trwałego. Sporne wydatki powinny natomiast zostać ujęte w bieżące koszty podatkowe prowadzonej działalności skarżącej, zgodnie z art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p.’’
